Rozdziały
Wojny macedońskie toczyły się między Republiką Rzymską a państwem macedońskim o hegemonię na terenie Półwyspu Bałkańskiego.
Tło historyczne
Rozpad wielkiego imperium Aleksandra III po jego śmierci w 323 roku p.n.e. doprowadził do wyraźnego podziału świata hellenistycznego na trzy wielkie mocarstwa: Seleukidów w Syrii, Ptolemeuszów w Egipcie oraz Antygonidów w Macedonii. Pomiędzy tymi trzema państwami wykształciły się małe buforowe organizacje państwowe, które prowadziły często wrogo sobie nastawioną politykę zagraniczną. Spory wybuchające między miastami greckimi często wymagały od nich szukania pomocy z zewnątrz. Niegdyś zjednoczona Hellada uległa całkowitemu podziałowi.
Rzym początkowo utrzymywał dobre stosunki dyplomatyczne ze światem hellenistycznym. Pierwsze problemy pojawiły się w 229 i 219 roku p.n.e., kiedy to Rzym wypowiedział wojnę grasującym w rejonie Ilirii i wybrzeży Adriatyku piratom. Wojna pozwoliła Rzymianom poszerzyć strefę wpływów w tym regionie tworząc w pewnym sensie rzymski protektorat. Zaistniała sytuacja naruszyła kontakty z Macedonią, rządzoną przez ambitnego króla Filipa V. Widząc zagrożenie w Rzymianach zaczął on poszukiwać szansy do wypędzenia intruzów z Ilirii. Okazja nadarzyła się w momencie wybuchu II wojny punickiej.
