Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Cesarstwo rzymskie

Ten wpis dostępny jest także w języku: angielski (English)

Cesarstwo oficjalnie przyjęło się dzielić na dwa okresy: pryncypat (od 27 roku p.n.e. do schyłku III wieku n.e.) i dominat (od IV wieku do 476 roku n.e.).
Pierwszy ustrój ukształtowany został przez Oktawiana Augusta, wnuka siostry Cezara. Zbudował on specyficzny ustrój polityczny, w którym to cesarz skupił pełnię władzy, przy pozorach zachowania instytucji republikańskich. Miało to przede wszystkim na celu uniknięcie pozorów powrotu do „znienawidzonej” monarchii. Oktawian August powiększył posiadłości państwa o Recję i Noricum (15 rok p.n.e.). Po jego śmierci cesarze rzymscy opierali swą władzę na wojsku i pretorianach (którzy często wybierali i obalali władców). W I n.e. Rzym zajął część Brytanii, w II wieku – Dację i Arabię.

W czasie pryncypatu w państwie rzymskim rządziły cztery wielkie dynastie: Julijsko-klaudyjska, Flawijska, Antoninów i Sewerów (syryjska), a dominatu 3 mniejsze: Konstantyńska, Walentyniańska i Teodozjańska.

Koloseum było symbolem potęgi cezarów Rzymu.
Na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0.

W 213 roku n.e. obywatelstwo rzymskie otrzymali wszyscy wolni mieszkańcy imperium. Władcy propagowali kult osoby cesarza, w Rzymie rozwijały się religie wschodnie, również chrześcijaństwo.
Po śmierci ostatniego członka dynastii Sewerów w 235 roku n.e. rozpoczął się okres uzurpacji, wojen domowych i chaosu wewnętrznego. Państwo przeżywało kryzys gospodarczy, a ponadto wzrosło zagrożenie ze strony plemion barbarzyńskich. Lekarstwem na tą sytuację było wprowadzenie nowego ustroju, dominatu.

Cesarze: Dioklecjan i Konstantyn I Wielki przeprowadzili reformy ustrojowe, w wyniku czego państwo stało się monarchią absolutną (dominat). W 313 roku n.e. Konstantyn Wielki przyznał chrześcijanom wolność wyznania i równouprawnienie z religią oficjalną. W 395 roku n.e. (po śmierci Teodozjusza I) nastąpił podział państwa na Cesarstwo Wschodnie (ze stolicą w Konstantynopolu) i Cesarstwo Zachodnie (ze stolicą w Rzymie).

Dominat zrywał całkowicie z pozorami republiki, przekazując pełnię władzy cesarzowi. Za ojca tej formy rządów uznaje się Dioklecjana, chociaż proces przemian zapoczątkowany został już w połowie III wieku n.e. Reformy zaprowadzone w państwie pozwoliły mu trwać nieprzerwanie aż do końca V wieku n.e., kiedy to atakowane ze wszystkich stron i podzielone państwo rzymskie musiało ulec.

Upadek państwa datuje się na 476 rok n.e., co jest związane ze zdobyciem Rzymu przez Odoakra oraz obaleniem rządów ostatniego cesarza Cesarstwa Zachodniorzymskiego, Romulusa Augustulusa.

Imperium Rzymskie w 117 roku n.e., u szczytu potęgi.
Na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0.

IMPERIUM ROMANUM potrzebuje Twojego wsparcia!

Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na kanałach społecznościowych, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie. Nawet najmniejsze kwoty pozwolą mi opłacić dalsze poprawki, ulepszenia na stronie oraz serwer.

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM

Dowiedz się więcej!

Wylosuj ciekawostkę i dowiedz się czegoś nowego o antycznym świecie Rzymian. Wchodząc w poniższy link zostaniesz przekierowany do losowego wpisu.

Losowa ciekawostka

Losowa ciekawostka

Odkrywaj tajemnice antycznego Rzymu!

Jeżeli chcesz być na bieżąco z najnowszymi wpisami na portalu oraz odkryciami ze świata antycznego Rzymu, zapisz się do newslettera, który jest wysyłany w każdą sobotę.

Zapisz się do newslettera!

Zapisz się do newslettera

Księgarnia rzymska

Zapraszam do kupowania ciekawych książek poświęconych historii antycznego Rzymu i starożytności. Czytelnikom przysługuje rabat na wszelkie zakupy (hasło do rabatu: imperiumromanum).

Zajrzyj do księgarni

Księgarnia rzymska

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów