Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Namioty w użyciu były już w czasach antycznych. Antyczni Rzymianie wykorzystywali je głównie w obozach marszowych (castra aestiva), które rozbijano w trakcie kampanii wojskowych każdego dnia. Dużo informacji o ich konstrukcji zawdzięczamy wykopaliskom w Vindolanda, w okolicach muru Hadriana w Anglii, gdzie też zachowały się materiały skórzane.
Myśląc o okrętach antycznej Grecji z pewnością stają nam przed oczami szybkie i smukłe triery, ze sterczącymi, błyszczącymi brązem dziobami i siedzącymi w trzech rzędach, jeden nad drugim, wioślarzami.
Dyplom wojskowy jest to współczesna nazwa rzymskich dokumentów potwierdzających zwolnienie z wojska i na nadanie weteranowi oddziałów pomocniczych obywatelstwa rzymskiego przez cesarza. Istniała jako nagroda za wierną służbę. Dyplom był sporządzony przez urzędników cesarskich i wystawiony na widok publiczny w Rzymie.
Za największą klęskę w historii Rzymu uważa się bitwę z Hannibalem pod Kannami w 216 r. p.n.e. Znane są także hekatomby Rzymian w Lesie Teutoburskim w 9 r. n.e. i pod Adrianopolem w 378 r. n. e. Jednak mało znanym faktem jest to, że w III w. n.e., za panowania cesarza Waleriana, Imperium poniosło dwie duże klęski z państwem perskim króla Szapura I. Pod Barbalissos i Edessą zostały prawdopodobnie pokonane i zniszczone dwie duże armie rzymskie liczące po około 60-70 tys. ludzi. Cesarstwo poniosło największe upokorzenie w swoich dziejach – cesarz został jeńcem perskiego władcy. Rzymianie nie zapomnieli o rewanżu – już w 282 r. cesarz Karus zdobył Mezopotamię z perską stolicą Ktezyfontem i tylko jego niespodziewana śmierć powstrzymała dalszy marsz legionów na wschód.
Zdziesiątkowanie (lub decymacja od słowa decimatio) było jedną z najsłynniejszych i najbardziej surowych kar, jakie stosowano wobec tchórzliwej bądź zbuntowanej grupy żołnierzy w armii rzymskiej.
Życie w wojsku zawsze było ciężkie i wymagało od żołnierzy silnej woli, wytrwałości oraz siły fizycznej. Długie i wymagające marsze nierzadko się dłużyły, co żołnierze starali się urozmaicać na różne sposoby, w tym śpiewem. Czy podobnie czynili legioniści rzymscy?
Archimedes był genialnym greckim naukowcem, który kierował pracami inżynieryjnymi przy obronie Syrakuz w trakcie drugiej wojny punickiej, w 214-212 roku p.n.e. Rzymianie szturmujący potężne mury miasta musieli mierzyć się z nietypowymi wynalazkami Archimedesa, w tym z lustrami!
Armia rzymska od początków swojego istnienia stanowiona była przez obywateli rzymskich, którzy posiadali majątek/ziemię pozwalający uzbroić się na bitwę. Zmiana nastąpiła pod koniec II wieku p.n.e., kiedy to Gajusz Mariusz po raz pierwszy wyciągnął rękę do ludzi bez ziemi (proletarii), oferując im służbę wojskową i formę egzystencji.
Armia rzymska i wykorzystywane przez nią uzbrojenie kojarzą się (zwłaszcza laikom w tym temacie) głównie z wyposażeniem legionisty rzymskiego. Któż bowiem nie słyszał o prostokątnej tarczy zwanej scutum, krótkim mieczu zwanym gladius, czy też oszczepie – pilum? Nie wszyscy jednak słyszeli chociażby o machinach oblężniczych i ich roli w armii rzymskiej, a niektórzy znają je tylko z filmów pokroju „Asterix i Obelix”.
Podaje się, że 107–102 p.n.e. miała miejsce przełomowa reforma wojskowa w armii republiki rzymskiej przeprowadzona przez Gajusza Mariusza, a jej najważniejszymi zarządzeniami miało być przekształcenie wojska z obywatelskiego w zawodowe, a uzbrojenie legionistów miało być ujednolicone. Niestety, takowa reforma nigdy nie miała miejsca…
