Rzymianie w trakcie dnia jedli trzy posiłki, w których uczestniczyły również kobiety. Rano między ósmą a dziewiątą Rzymianie jedli śniadanie czyli ientaculum, w połowie dnia pomiędzy jedenastą a południem jedli prandium (II śniadanie, obiad) i wreszcie najważniejszym posiłkiem była kolacja, między trzecią a czwartą godziną.
Pierwsze dwa posiłki były lekkie i szybkie. Jedzono wówczas chleb, owoce, warzywa, sery oraz pozostałości z kolacji. Często te posiłki spożywano na stojąco. Najważniejszy posiłek dnia, czyli kolacja (cena) spożywana była wpierw w atrium domostwa, gdzie przez to biesiadnicy byli wystawieni na spojrzenia przechodniów, później zaczęto spożywać wewnątrz w domu w specjalnym pokoju zwanym cenaculum, który z czasem przybrał nazwę triclinium, kiedy to Rzymianie oraz Italikowie z wyższych warstw społecznych przyjęli zwyczaj spożywania kolacji leżąc na kanapach (klinai) od Greków. Od tego czasu jedzenie na stojąco stało się symbolem prostactwa.
Na środku triclinum stał kwadratowy lub okrągły stół (mensa), wokół niego leżały rozstawione kanapy, na których biesiadnicy leżeli, opierając się na lewym boku w ten sposób, aby mieć wolną prawą rękę i aby móc jeść. Stół był z marmuru lub kości słoniowej. W pierwszym wieku p.n.e pojawia się obrus (mantele). Na stole stały potrawy, wino, solniczki. Potrawy płynne spożywano czymś w rodzaju łyżki (cochlear), pozostałe potrawy natomiast spożywano ręcznie. Naczynia stołowe w zależności od stanu majętności były wykonywane z gliny lub brązu dla biednych, natomiast dla bogatych srebrne z ozdobionymi wykończeniami. Były dwa rodzaje talerzy: patina – płytki oraz castinus – głęboki. Puchary do wina, czyli pocula wykonywane były z kryształu czy ze złota, zdobione drogocennymi kamieniami. Wino pito rozcieńczone wodą.
