Dyplom wojskowy jest to współczesna nazwa rzymskich dokumentów potwierdzających zwolnienie z wojska i na nadanie weteranowi oddziałów pomocniczych obywatelstwa rzymskiego przez cesarza. Istniała jako nagroda za wierną służbę. Dyplom był sporządzony przez urzędników cesarskich i wystawiony na widok publiczny w Rzymie.
Żołnierz dostawał ją w formie dwóch brązowych tablic, które potwierdzone były notarialnie kopią oryginalnej constitutionis (edyktu cesarskiego). Pierwsze dyplomy nadawano żołnierzom, którzy zaciągnęli się do wojska i dobrze służyli na rzecz Rzymu. Ułatwiało to romanizację podbitych terenów, oraz zachęcało większą ilość ludzi do wstępowania do armii. Pierwsze dyplomy przyznawano w czasach pryncypatu. W roku 212 n.e Constitutio Antoniniana przyznała obywatelstwo wolnym mieszkańcom Imperium. W ten sposób wystawianie nowych dokumentów dla większości weteranów było niepotrzebne.
Do końca III wieku n.e wystawiano jeszcze dyplom dla weteranów jednostek floty, gwardii pretoriańskiej i cohortum urbanarum. W IV wieku Rzym wystawiał podobne dokumenty nadające prawa weterana, niezwiązane jednak z prawami obywatelskimi. Do naszych czasów zachowało się co najmniej tysiąc dyplomów, jednak większość z nich jest we fragmentach. Rzymskie dyplomy wojskowe są dzisiaj cennym źródłem historycznym na temat Cesarstwa Rzymskiego, jej armii i floty.
