Dnia 3 marca roku 321 n.e. cesarz rzymski Konstantyn I Wielki wydał edykt, w którym ustanowił niedzielę (dies Solis, czyli „dzień słońca”) dniem wolnym od pracy w rzemiośle i handlu, natomiast nie zakazywał pracy w rolnictwie.
Urzędy były zamknięte, poza tymi które zajmowały się nadzorem wyzwalania niewolników.
Zarządzenie zmieniało długość tygodnia (do tej chwili obowiązywał tydzień 8 dniowy, tzw. nundinae) i sankcjonowało przyjęty w chrześcijaństwie zwyczaj święcenia pierwszego dnia tygodnia (niedzieli).
