Romulus Augustulus

Romulus Augustus, zwany później Augustulusem urodził się około 463 roku n.e., pod nazwiskiem Flawiusz Romulus Augustus (Flavius Romulus Augustus).
Romulus był ostatnim cesarzem zachodniorzymskim. Syn Orestesa, naczelnika wojsk, który w rzeczywistości sprawował władzę zamiast niego. Orestenes wyniósł syna do władzy, buntując się w ten sposób przeciw władzy cesarza Juliusza Neposa (panującego w latach 474-475 n.e.).

Panował od 31 października 475 do 4 września 476 roku. Państwo Romulusa Augustulusa obejmowało jedynie Italię i część Galii Narbońskiej.
W końcu, po krótkich rządach, wspomnianego 4 września 476 roku n.e. Romulus został pozbawiony władzy przez Odoakra, który jednak zachował ustępującego cesarza przy życiu, obdarzył go majątkiem ziemskim na północ od dzisiejszego Neapolu, i nakazał wypłacanie corocznej renty w wysokości 6000 solidów (suma ta to w przybliżeniu roczny dochód rzymskiego senatora). Zamieszkał w willi Castellum Lucullanum.

Koniec jego panowania i odesłanie insygniów cesarskich do Konstantynopola przez Odoakra uważa się za koniec cesarstwa zachodniorzymskiego.
Jego dalsze losy są nieznane. Prawdopodobnie żył jeszcze długo i pobierał rentę zarówno od Odoakra, jak i jego następców, w tym Teodoryka Wielkiego. Kasjodor w 507 lub 511 roku n.e. napisał w imieniu tego władcy list do Romulusa potwierdzający wypłacanie mu renty. Większość historyków identyfikuje owego Romulusa z byłym cesarzem. Uważa się, że Romulus Augustulus zmarł przed przywróceniem władzy bizantyjskiej w Italii 536 roku n.e.

Oficjalne jego nazwisko brzmiało Romulus Augustus. Przydomek, czy też przezwisko, Augustulus nadano mu z racji młodocianego wieku. Oznacza ono po łacinie „auguścik”, „mały August”, „cesarzątko”. Równie dobrze mógł on jednak podkreślać, że cesarz był władcą nieważnym i nic nie znaczącym. Grecy natomiast sarkastycznie przeinaczali jego imię na Momylos („mała hańba”).