Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.
Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.
(po 290 - 326 n.e.)
Życie Konstantyna Wielkiego nie należało do najłatwiejszych. Musiał stawiać czoła coraz to nowym problemom, a im wyżej w karierze politycznej się piął, tym było ich więcej. Cesarz miał u swego boku ambitną i sprytną kobietę - Faustę. Pewnego razu ocaliła mu ona życie, broniąc go przed własnym ojcem. Co jednak spowodowało, że Konstantyn postanowił się jej pozbyć.
(31 marca 250 - 25 lipca 306 n.e.)
Niemal każdy zna dokonania Konstantyna Wielkiego. Nie każdy jednak wie, że najwięcej Konstantyn Wielki zawdzięcza właściwie swojemu ojcu - dobremu i sprawnemu cesarzowi, który do szczytu kariery doszedł niemal od zera. Kim był ojciec wielkiego cesarza? Czego dokonał? W jakich okolicznościach otrzymał purpurę? Jak to się stało, że był w związku z świętą? Jakim człowiekiem był Konstancjusz Chlorus?
(ok. 100 - 140 n.e.)
Faustyna Starsza była córką Marka Anniusa Verusa i Faustyny Rupilii. Do historii przeszła też jako ciotka cezara Marka Aureliusza. Ale jej życiorys skrywa też pewną ciekawą historię- była jedną z najbardziej zaangażowanych cesarzowych w polepszenie edukacji niższych warstw społecznych...
(ok. 185/4 – 159 p.n.e.)
Publiusz Terencjusz Afer był rzymskim komediopisarzem, którego twórczość była popularna nie tylko w antycznym Rzymie, ale i czasach średniowiecza oraz późniejszych. Terencjusz używał eleganckiej łaciny, a w swoich dziełach skupiał się przede wszystkim na człowieku, jego osobowości oraz reakcjach na uwikłanie w codziennie i niecodzienne problemy.
Każda osoba interesująca się antykiem kojarzy z pewnością postać króla Judei, Heroda Wielkiego. Został on zapamiętany jako wielki budowniczy, filhellen, ale także jako okrutny despota i tyran. O wiele mniej mówi się jednak o jego potomku, postaci równie ciekawej, która wpłynęła na losy nie tylko Żydów i ich ojczyzny, ale także po części na losy całego Imperium Romanum. Postacią tą jest wnuk Heroda Wielkiego, król Herod Agryppa I.
(przed 20 - przed 69 n.e.)
Flawia Domitilla (przed 20 - przed 69 n.e.) była żoną Wespazjana, matką dynastii Flawiuszy i następców: Tytusa oraz Domicjana. Wywodziła się z miasta Ferentium w środkowej Italii. Jej ojciec Flawiusz Liberalis był skromnym urzędnikiem. Niektóre źródła podają nawet, że skrybą. Sama Domitilla została zmuszona, aby kilkukrotnie udowadniać swoje wolne urodzenie i rzymskie obywatelstwo.
(I wiek p.n.e.)
Publiliusz Syrus (Publilius Syrus) żył w I wieku p.n.e. Był rzymskim pisarzem, mimem, przedstawicielem teatru oraz twórcą sentencji. Tworzył w języku łacińskim.
(214-270 n.e.)
Klaudiusz II Gocki był cesarzem rzymskim w latach 268-270 n.e. Pierwszy od wielu lat cesarz, który zamiast polec od mieczy zmarł śmiercią naturalną. Zapamiętany tak dobrze, że otoczenie późniejszego cesarza Konstantyna starało się wywodzić pochodzenie swojego princepsa właśnie z jego rodu.
(18 kwietnia lub 23 maja 359 - 25 sierpnia 383 n.e.)
Gracjan (Flavius Gratianus) urodził się 18 kwietnia lub 23 maja 359 roku n.e. w Sirmium (obecnie Sremska Mitrovica, Serbia). Gracjan był rzymskim cesarzem od 367 do swojej śmierci w 383 roku n.e. Był najstarszym synem Walentyniana I oraz Mariny Sewery.
(II poł. IV wieku n.e.)
Flawiusz Wegecjusz, urodzony jako Publius Flavius Vegetius Renatus był rzymskim pisarzem i historykiem w II połowie IV wieku n.e. Autor wybitnego dzieła poświęconego wojskowości De rei militari.
