Nie lada dylemat miała Agrypina Młodsza, kiedy to podsunięto przed jej oblicze, ściętą głowę Lolli Pauliny.
Patrzy z niesmakiem, bierze głowę w ręce, przekręca na boki… Jakoś nie widzę podobieństwa. To napewno Lollia? – pyta.
– Oczywiście Pani. Tak jak kazałaś, Lollia Paulina popełniła samobójstwo. Następnie sam osobiście ściąłem jej głowę na którą teraz Pani patrzysz.
– Wciąż nie dowierzając patrzy na zniekształcone rysy twarzy swej niedawnej rywalki. Nagle Agrypinie przypomina się pewien szczegół dotyczący uzębienia Lolli (prawdopodobnie ów szczegół to cofnięta charakterystycznie do tyłu żuchwa)… rozchyla usta ponoć nawet wsadza palce w szczękę (jak opisuje to Kasjusz Dion) i przypatruje się intensywnie. Następnie oddaje głowę żołnierzowi i jednogłośnie stwierdza:
-Tak to Lollia. Dobrze się spisałeś.
Na tym właśnie polega drogi czytelniku odontologia- czyli nauka zajmująca się identyfikacją tożsamości na podstawie uzębienia. A historia z Lollią Pauliną jest jednym z pierwszych udokumentowanych tego rodzaju przypadków.
Skoro już wiemy na czym polega odontologia, wypadałoby przybliżyć choć w kilku zdaniach postać samej Lolli Pauliny.
Lollia urodziła się ok 15 r. w szanowanej i bajecznie bogatej rodzinie senatorskiej. Jej rodzicami byli Marek Lolliusz Paulinus i Woluzja Saturnina. Wyszła za mąż za Memmiusza Regulusa konsula i namiestnika naddunajskiej Mezji oraz Macedonii i Grecji.
W 38 r. do uszu panującego ówcześnie cesarza Kaliguli doszły słuchy o rzekomej urodzie Lolli Pauliny, którą odziedziczyła po swej babce. Rozkazał zatem przyjechać do Rzymu Memmiuszowi i jego pięknej małżonce. Widocznie plotki okazały się prawdziwe skoro nakazał im się rozwieść i zaraz poślubił Lollię czyniąc z niej cesarzową. Było to pod koniec 38 bądź na początku 39 roku n.e. Memmiusz osobiście odprowadzał swoją byłą już żonę przed oblicze cesarza. Niestety Lollia, status cesarzowej utrzymała dość krótko. Kaligula uczynił z nią tak samo jak z jej poprzedniczką Liwią Orestyllą (skądinąd również podebraną mężowi Pizonowi) – rozwiódł się po 6 miesiącach małżeństwa. Pretekstem do rozwodu była rzekoma bezpłodność cesarzowej. A żeby tego było mało teraz już „eks” cesarzowej Kaligula zabronił ponownie wychodzić za mąż.
Wszystko było dobrze do czasu, jak nowym cesarzem obrano Klaudiusza, któremu po śmierci Messaliny szukano „nowej cesarzowej”. Głównymi kandydatkami branymi pod uwagę były Agrypina proponowana przez Narcyza i nasza Lollia Paulina, której kandydaturę wysnuł wyzwoleniec cesarski – Kallist. Do Klaudiusza najwidoczniej nie przemówił status byłej cesarzowej, ani uroda, ani bajeczna fortuna Lolli Pauliny – wybrał Agrypinę. Był to przysłowiowy gwóźdź do trumny Lolli. Znana ze swej mściwości, oraz eliminowania swoich wrogów, Agrypina zaraz po tym jak została cesarzową, oskarżyła Lollię o paranie się magią i korzystanie z usług astrologów – co stanowiło niebezpieczeństwo dla dobra narodowego (jak przekazuje Tacyt).
Lollię Paulinę pozbawiono astronomicznego majątku, pozostawiając jej tylko 5 milionów sesterców, warto zaznaczyć że podczas jednego z licznych przyjęć w jakich brała udział, Lollia miała na sobie szatę zdobną w perły i szmaragdy o wartości 40 milionów sesterców! Pozbawioną majątku „eks” cesarzową skazano na wygnanie. Gdzie? Nie wiadomo. Wiadomym jest, że nie zabawiła na nim długo… bowiem jej „głowa” z powrotem zawitała przed oblicze Agrypiny – ale tą historię już znamy.
Szczątki Lolli Pauliny zostały sprowadzone przez jej krewnych i pochowane w grobowcu dopiero po śmierci Agrypiny – za panowania Nerona.
