Artykuły (Architektura)

Zwiedzając zabytkowe kościoły łacińskie z różnych epok można odnieść wrażenie, że wszystkie są do siebie w jakiś sposób podobne. Do takich podobieństw należą plan krzyża łacińskiego i podział na nawy. Kiedy przejdziemy szlakiem architektury sakralnej, od czasów dzisiejszych aż do starożytności zauważymy, że te wyżej wymienione podobieństwa pochodzą ze sztuki wczesnochrześcijańskiej, a te z kolei zostały przejęte jeszcze z czasów pogańskich, z budownictwa cywilnego a nie sakralnego. Dlaczego zatem nasze kościoły odwołują się do dziedzictwa budowli bazylikowej, a nie z świątyń greckich, etruskich i wzorowanych na nich rzymskich?

Rzymianie zostawili po sobie wiele budowli – amfiteatry, drogi, akwedukty, świątynie i fora. Czy to wszystko? Okazuje się, że nie; mury, a w szczególności Mur Aureliana, jest przykładem pragmatyki, pomysłowości i geniuszu Rzymskich inżynierów. Około 19 kilometrów długości, setki wież, trzynaście bram i ponad setka latryn – to tylko kilka liczb, za którymi stoi niezwykle ciekawa historia miasta i imperium.

Wielkie osiągnięcia architektoniczne i inżynierskie starożytnego Rzymu, jak drogi, akwedukty, wykorzystanie betonu czy wynalezienie kopuły, poprzedzone były wiekami rozwoju architektury starożytnej Grecji. Greccy budowniczowie świątyń stosowali wiele nowatorskich rozwiązań, które zostały następnie przejęte i rozwinięte przez Rzymian. Wiele z nich miało na celu korektę optyczną budowli, które bez zastosowania niemalże niewidocznych modyfikacji wyglądałyby zupełnie inaczej.

Akropol w Atenach, w pierwszej chwili kojarzy nam się głównie z zabytkami pochodzącymi z czasów antycznej Grecji. Ale w okresie rzymskim, a dokładnie w latach 114–116 n.e. powstał pomnik grobowy Gajusza Juliusza Antiocha Epifanesa Filopappusa. Pomnik o tle ciekawy, ponieważ inskrypcje znajdujące się na nim, są napisane zarówno w języku greckim jak i łacińskim. Oba mają różne przesłania.

Zapewne każdy wie, lub widział w niejednym filmie, jak Rzymie lubowali się w wszelkiego rodzaju pokazach i widowiskach takich jak wyścigi rydwanów, walki gladiatorów, walkach zwierząt, inscenizacjach słynnych bitw (zwłaszcza tych gdzie Rzymianie wygrywali). Odbywały się one w specjalnie ku temu przeznaczonych budowlach zwanych cyrkami z języka łacińskiego circus – obwód bądź koło.

Stanowisko archeologiczne Masada było ostatnią fortecą żydowskich powstańców walczących z Rzymianami. Upadek twierdzy był następstwem aneksji Judei, po której wybuchło powstanie żydowskie, a czego ostatecznym rezultatem było zniszczenie II Świątyni Jerozolimskiej. Tragiczne wydarzenia, które wiążą się z buntownikami z Masady i ich heroiczną postawą w obronie wolności, stały się niejako ikoną żydowskiej kultury i symbolem walki narodu wybranego o wolność i honor z tymi, którzy chcieli je Żydom odebrać.

Herod Wielki jako władca był człowiekiem ambitnym i realizującym swoje cele za wszelką cenę. W tym artykule zostanie opisane wielkie dzieło architektoniczne Heroda, jakim są wybudowane na jego zlecenie twierdze i miasta.

W omawianym okresie w skład sieci wodociągowej miasta Rzymu wchodziło dziewięć akweduktów.