W 2016 roku naukowcy przeprowadzili prace badawcze, w celu określenia miejsca pochodzenia białego marmuru, wykorzystywanego masowo do pokrywania rzymskich budowli.
Rzymscy cesarze zwykle spędzali lato w mieście Baje, niedaleko Neapolu. Większość luksusowych willi z tego miasta znalazło się jednak pod wodą. Baje było to ważne „miasto termalne” istniejące od I wieku p.n.e. do III wieku n.e. Tam też odpoczywali cesarza August oraz Neron. Z czasem jednak budowle i miasto były stopniowo podtapiane w wyniku opadania strefy przybrzeżnej.
Badacze z Uniwersytetu w Kalabrii zdecydowali się potwierdzić, czy marmur stosowany do pokrywania budowli pochodził z Carrary i innych kamieniołomów z Turcji oraz Grecji. W tym celu naukowcy pobrali pięćdziesiąt próbek białego kamienia spod wody i przeanalizowali w laboratorium. Wykorzystano w tym celu między innymi mikroskop polaryzacyjny, dyfrakcję rentgenowską oraz mikroskopię elektronową.
Następnie naukowcy porównali próbki z najbardziej znanymi białymi marmurami stosowanymi w okresie rzymskim w obszarze Morza Śródziemnego. Dane dowiodły, że dla budowy willi w Bajach wykorzystano tworzywo z kamieniołomów w: Carrara w Italii; Proconnesos, Docimium i Aphrodisias w Turcji; oraz Thassos, Paros w Pentelicon w Grecji. Jedynie pochodzenie pięciu próbek jest wciąż nieznane.
