Pozostałości odnalezione na cmentarzu rzymskim w York w Anglii dowodzą, że miasto – będące niegdyś ważnym przedmurzem granicy rzymskiej na dalekiej północy – było domem zarówno dla lokalnych mieszkańców jak i tysięcy imigrantów.
W pracy opublikowanej we wtorkowym wydaniu dziennika Nature Communications, genetyk z Trinity College Dublin – Dan Bradley i jego koledzy przeanalizowali zachowane DNA w siedmiu czaszkach odnalezionych na antycznym cmentarzu. Jak stwierdzili sześć z nich miało DNA pasujące do ludności zamieszkującej współczesną Walię. Jednak ku zaskoczeniu naukowców jeden z mężczyzn przebył długą drogę, przybywając z drugiego końca Imperium. Pewnym jest, że nie pochodził z Europy; możliwe że miał korzenie w Palestynie lub Arabii Saudyjskiej.
Aby potwierdzić wyniki, Gundula Müldner z Uniwersytetu w Reading przebadała strukturę chemiczną zębów. Różnice były dramatyczne. Odbiegający genotypem mężczyzna musiał żyć w suchym i ciepłym klimacie – podobnym do tego jaki panuje w Dolinie Nilu.
Inne dowody sugerujące, że obywatele rzymscy przemieszczali się po całym Imperium, znaleźć można w źródłach pisanych lub pochówkach. W York znaleziono grób kobiety, która pochodziła z Afryki i ubrana była w bransoletkę z kości słoniowej.
Szkielety, przeanalizowane przez zespół Dana Bradleya, znajdują się na niegdysiejszych peryferiach Eboracum, rzymskiego obozu i ośrodka, które było jednym z największych w Brytanii 1800 lat temu. Na cmentarzu znaleziono razem 80 ciał. Pochowani mieli ślady po zagojonych ranach czy ugryzieniach dużych drapieżników (lwów lub niedźwiedzi). Co ciekawe połowa ze szkieletów była ścięta o głowę. Wszystkie zmarłe osoby miały poniżej 45 roku życia i były dobrze zbudowane. Naukowcy sądzą, że mogli to być gladiatorzy lub rzymscy żołnierze.
